ಅಂತರ (೧)

ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ರಮೇಶ, ನಂದೀಶ, ವಿನಾಯಕ, ವಸಂತ, ಚಿನ್ಮಯ, ರಘು ಎಲ್ಲರೂ ಕಣದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಯಾಗಿತ್ತು. ವಸಂತ,  ರಘು, ಕೇಶವ, ಅಂಜನಾ ಒಂದು ತಂಡವಾದರೆ, ಉಳಿದವರದ್ದು ಇನ್ನೊಂದು. ಅಂಜನಾ ಯಾವಾಗಲೂ ಕೇಶವನ ತಂಡದಲ್ಲಿ. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಸೋತರೆ, “ನಿನ್ನ ತಂಗಿ ದೆಸೆಯಿಂದ ಸೋತೆವು” ಎಂದು ಪ್ರತಿತಂಡದವರು ಹೇಳಬಾರದಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ. ಏಳು ಚಪ್ಪಟೆ ಕಲ್ಲುಗಳ ಲಗೋರಿ. ಕಣದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ. ಅದರಿಂದ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲೊಂದು ಗೆರೆ. ಆ ಗೆರೆಯ ಆಚೆ ನಿಂತು ಚೆಂಡನ್ನು ಎಸೆದು ಜೋಡಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದ ಲಗೋರಿ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಬೀಳಿಸಬೇಕು. ಎದುರಿನ ತಂಡದದವರು ಆ ಚೆಂಡನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಲಗೋರಿ ಬೀಳಿಸಿದ ತಂಡದವರಿಗೆ ದೂರದಿಂದಲೇ ಚೆಂಡೆಸೆದು ಹೊಡೆಯುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಚೆಂಡು ತಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ, ಆ ತಂಡದವರು ಪುನಃ ಲಗೋರಿಯನ್ನು ಮೊದಲಿನಂತೆ ಕಟ್ಟಬೇಕು. ಅಂಜನಾ ಪೆಟ್ಟು ತಿನ್ನುವ ಹೆದರಿಕೆಯಿಂದ ದೂರ ನಿಂತು ನೋಡುವುದೇ ಹೆಚ್ಚು. ಅಂದು ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಲಗೋರಿ ಕಟ್ಟಲು ಓಡಿದರೆ, ನಂದೀಶ ಎಸೆದ ಚೆಂಡು ಆಕೆಯ ಮೂಗಿಗೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಕಣ್ಣು ಕತ್ತಲೆ ಬಂದಂತಾಗಿ ಅಲ್ಲೇ ಕುಸಿದು ಕುಳಿತ ಆಕೆಗೆ ನೋವಿನಿಂದ ಕಣ್ಣು ತೆಗೆಯಲು ಕಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಕೆ ಕಾಣದ ದಂಡೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಣ್ಣಿನ ಮೆಟ್ಟಲಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ವಿರಮಿಸುವುದೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಒಂದು ತಂಡದಲ್ಲಿ ಮೂವರು. ಇನ್ನೊಂದರಲ್ಲಿ ನಾಲ್ವರು. ರಘು ಶ್ರೀಮತಿಯನ್ನು ಕರೆಯಲು ಓಡಿದ.                                                                                                                                                                  

ಶ್ರೀಮತಿಗೂ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಆಟವಾಡುವ ಆಸೆ. “ಆ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ಗಂಡುಬೀರಿಯಂತೆ ಕುಣಿಯುವುದೇಕೆ? ಇಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡು” ಎಂದು ಆಕೆಯ ತಾಯಿ ಶಾರದ ಬೈಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳದಂತೆ ಕೈ ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಲಗೋರಿ ಆಡಲು ಜೊತೆಯಾಗಿದ್ದಳು. ಲಗೋರಿಯನ್ನು ಹೊಡೆದು ಬೀಳಿಸುವುದರಲ್ಲಿಯೂ ನಿಸ್ಸೀಮೆ. ಲಗೋರಿ ಜೋಡಿಸುವುದರಲ್ಲಿಯೂ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿದ್ದ ಆಕೆಯ ಅಪ್ಪ. ಕೆಲಸ ಮಾಡೋದು ಬಿಟ್ಟು ಎಂಥ ಆಟ  ನಿನ್ನದು ಎಂದು ಸಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಆಕೆಯ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಮನೆಕಡೆಗೆ ಧಾವಿಸಿದ್ದ. ಮನೆಯೊಳಗೇ ಹೋದಮೇಲೆ ಕೇಳಿದ್ದು ಆಕೆಯ ಬೊಬ್ಬೆ…”ಅಪ್ಪಯ್ಯಾ ಬೇಡ…ಹೊಡಿಬೇಡಿ”. ಕಣದಲ್ಲಿ ನಿಂತವರಿಗೆ ನೀರಸ. ನಮ್ಮ ದೆಸೆಯಿಂದ ಆಕೆಗೆ ಪೆಟ್ಟು ಬಿತ್ತಲ್ಲ ಅಂತ.  ರಘುವನ್ನು ಯಾವಾಗ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವರೋ ಎಂದು ಆಟ ಮುಂದುವರೆಸಲೂ ಹೆದರಿಕೆ. ತಂಡಗಳು ಪುನಃ ೪-೩ ಆಗಿದ್ದವು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಕಣದ ತುದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹುಣಸೆ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತು, ಮುಂದೇನು ಮಾಡುವುದೆಂದು ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ವಿನಾಯಕ ಮರದ ಮೇಲೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಹುಣಿಸೆ ಕಾಯಿಗೆ ಗುರಿಯಿಟ್ಟು ಕಲ್ಲು ಎಸೆದಿದ್ದ. ಎಸೆದಿದ್ದ ಕಲ್ಲು ಪಕ್ಕದ ಕಣಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ರಮೇಶ ಇನ್ನೊಂದು ಕಲ್ಲೆತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಮಾತನಾಡದೆಯೇ ಇನ್ನೊಂದು ಆಟ  ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಹುಣಿಸೆ ಕಾಯಿ ಕೀಳುವ ಆಟ. ಕೇಶವ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ದಬ್ಬೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ತುದಿಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಚಿಕ್ಕ ಕೋಲು ಕಟ್ಟಿ, ದೋಟಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಾಲ್ಕು ಕಾಯಿ ಕಿತ್ತಿದ್ದರು ಅಷ್ಟೇ. ರಘುವಿನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಹಾಜರು.” ಅದು ನಮ್ಮ ಮರ. ಆ ಮರ ನಮ್ಮ ಕಣದಲ್ಲಿ ಇರುವುದು. ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ಹುಣಸೆ ಕಾಯಿ ಕುಯ್ದು ಹಾಳು ಮಾಡಬೇಡಿ ಕೇಶವಯ್ಯ…  “.  ಕಣ ಯಾರದ್ದು, ಮರ ಯಾರದ್ದು ಎಂಬ ದೊಡ್ಡವರ ಜಗಳದ ಸಿಟ್ಟೋ ಏನೋ, ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ರಘುವಿಗೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು ಬಡಿಗೆ.

ಇನ್ನು ಅಲ್ಲಿರುವ ಮನಸ್ಸಾಗದೆ ಹೊಸ ಕಣಕ್ಕೆ ಹೋಗೊಣ ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಹೊಸ ಕಣಕ್ಕೆ ಓಡಿದರು. ಜೋಡಿಸಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಹುಲ್ಲು ಕುತ್ರೆ ಹತ್ತುವುದರಲ್ಲಿನ ಮಜಾ, ಹಿಮಾಲಯ ಹತ್ತಿದರೂ ದೊರೆಯದು. ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟರೂ ಮೇಲೇರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಜಾರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂಜನಾಳಿಗೂ ಮೂಗಿನ ನೋವು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ, ಆಕೆಯೂ ಹುಲ್ಲು ಕುತ್ರೆ ಹತ್ತುವ ಸ್ಪರ್ಧೆಗೆ ಜೊತೆಯಾಗಿದ್ದಳು. ನಂದೀಶ ಇನ್ನೇನು ಕುತ್ರೆಯ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿದ ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ವಿನಾಯಕ ಆತನ ಕಾಲನ್ನು ಹಿಡಿದು ಎಳೆದಿದ್ದ. ಬಡಕಲು ಮೈಯಿ ವಸಂತ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಮಾಲಯ ಏರಿದಷ್ಟೇ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಗೆಲುವನ್ನು ಸಾರುತ್ತಿದ್ದ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜ ಕೂಗಿದ್ದರು. ಕತ್ತಲಾಯ್ತು. ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಕುಣಿಯುವುದು. ಕೈ ಕಾಲು ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ. ಬಾಯಿಪಾಠ ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ.

ಕತ್ತಲಾಗಿದ್ದೂ ನಿಜವೇ. ಆದರೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಮೇ ಫ್ಲವರ್ ಮರಗಳ ಹೂವಿನ ದಳಗಳಲ್ಲಿ ಕೋಳಿ ಜಗಳ ಆಡುವುದು ಬೇಡವೇ? ಬಿದ್ದಿದ್ದ ದಳಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಂಡು ಅದರ ಒಂದು ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಕೋಳಿ ಮೂತಿಯಂತೆ ಕೊಕ್ಕನ್ನು ಮಾಡಿ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಕೈಲಿದ್ದ ಕೊಕ್ಕನ್ನು ಮುರಿಯುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುವುದು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜ ಪುನಃ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಕೂಗಿದ್ದರು. “ಬರ್ತಿರೋ ಇಲ್ಲವೋ? ಅಥವಾ ಕೋಲು ಬೇಕಾ “. ಬಚ್ಚಲು ಮನೆಗೆ ಮಾರ್ಚ್. ಹಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕುದಿಯುವ ನೀರು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಬಾನಿಯಲ್ಲಿ ತಣ್ಣೀರು. ತಾಮ್ರದ ತಂಬಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಲು ಚೊಂಬು ಬಿಸಿನೀರಿಗೆ ಮುಕ್ಕಾಲು ಚೊಂಬು ತಣ್ಣೀರು ಸೇರಿಸಿದರೂ ಬಿಸಿಯೆನಿಸುವಷ್ಟು ಬಿಸಿ. ಬಿಸಿನೀರು ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಕೂಡಲೇ, ತುರಿಕೆ ಗಿಡ ಮುಟ್ಟಿದ ಹಾಗೆ ಕಾಲೆಲ್ಲಾ ತುರಿಕೆ. ಬಿಸಿನೀರು ಕಾಲ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವಷ್ಟು ಸಮಯ ಹಾಯೆನಿಸುವುದು. ಚೊಂಬಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ಕಾಲಿಯಾದ ಕೂಡಲೇ, ಪುನಃ ತುರಿಕೆ. ಬಿಸಿನೀರಿಗೆ ತಣ್ಣೀರು ಸೇರಿಸುವುದು, ಕಾಲಿಗೆ ಸುರಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು. ಇದೇ ಒಂದು ಆಟ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಕೂಗಿದ್ದರು. “ಹಂಡೆ ಕಾಲಿ ಮಾಡಬೇಡಿ. ಸಾಕು ಕಾಲು ತೊಳೆದದ್ದು. ಒಳಗೆ ಬನ್ನಿ”

ಅಲ್ಲಿ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು ದಿನದ ಅತೀ ನೀರಸ ಕೆಲಸ. ಬಾಯಿಪಾಠ. ಗಜಾನನಂ ಭೂತ …. ಶ್ಲೋಕ ಹೇಳಿ , ವಾರಗಳ ಹೆಸರು, ಕನ್ನಡ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಎರಡರಲ್ಲೂ, ತಿಂಗಳುಗಳ ಹೆಸರು, ಚೈತ್ರ ವೈಶಾಖ … ಮಾಸಗಳ ಹೆಸರು, ಅವುಗಳ ಋತುಮಾನಗಳು… ಚೈತ್ರ ವೈಶಾಖಕ್ಕೆ ವಸಂತ ಋತು…. ಮೇಷ ವೃಷಭ ರಾಶಿಗಳ ಹೆಸರು… ಜೊತೆಗೆ ಮೇಷ ಆಡು, ವೃಷಭ ಎತ್ತು… , ಅಷ್ಟ ದೇವತೆಗಳು… ಇಂದ್ರ, ಅಗ್ನಿ, ವರುಣ,….  ಇಂದ್ರನಿಗೆ ಅಮರಾವತಿ ಪಟ್ಟಣ, ಅಗ್ನಿಗೆ ತೇಜೋವತಿ ಪಟ್ಟಣ… ಪಟ್ಟಣ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಪೊಟ್ಟಣ ಎನ್ನುತ್ತಾ ನಗುವುದು… ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅಜ್ಜನ ಬೈಗುಳ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ಗಿ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕೇಶವನ ತಾಯಿ ಹೆಸರು ಬೇಳೆಯನ್ನು ಕಾಯಿಸಿ, ದೊಡ್ಡವರಿಗೆ ಶುಂಠಿ ಕಷಾಯ ಮಾಡಿ, “ಕಷಾಯ ರೆಡಿ. ಬನ್ನಿ” ಎಂದು ಕರೆದರು. ಸಧ್ಯ ಅಜ್ಜನಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡೆವು ಎಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಓಡಿದರು.